أول ما خلصت مدرسه متل كل الطلاب قعدت أفكر شو بدي اتعلم
מיד כשסיימתי את בית הספר, כמו כל התלמידים התחלתי לחשוב מה ברצוני ללמוד
كان في شغله وحده واضحه عندي إنه مش مهم شو اتعلم المهم اتعلم في الجامعه
דבר אחד היה לי ברור, שלא חשוב מה אלמד העיקר שאלמד באוניברסיטה
بالتحديد في جامعه تل أبيب
בפרט באוניברסיטת תל אביב
بعدين حبيت موضوع الحسابات والاقتصاد فجربت أفوت على الجامعه
אחר כך אהבתי את תחומי החשבונאות והכלכלה אז ניסיתי להתקבל (להיכנס) לאוניברסיטה
ما قدرت أفوت على الجامعه عشان ما كان معي العلامات كافيه
לא הצלחתי להתקבל לאוניברסיטה כי לא היו לי ציונים מספיקים
ف قعدت أفكر طيب شو بدي اتعلم شو بدي اتعلم بما انو علاماتي ما بتفوتني على الجامعه
אז ישבתי וחשבתי, טוב, מה אני רוצה ללמוד, מה אני רוצה ללמוד בהינתן שהציונים שלי לא מאפשרים לי להתקבל לאוניברסיטה
فقعدت أسأل واستفسر
אז התחלתי לשאול ולתחקר
سألت كتير ناس لحد ما وصلت لزميله إللي كانت بتشتغل معاي وقالتلي جمله كتير كتير مهمه
שאלתי הרבה אנשים עד שהגעתי לקולגה שעבדה איתי, והיא אמרה לי משפט חשוב מאוד מאוד
قالتلي اسمع، الجامعه لما تفوت تتعلم فيها إنت بتتعلم فيها ثلث سنين أو اربع سنين وبس
אמרה לי שמע, כשאתה הולך ללמוד באוניברסיטה אתה לומד בה שלוש או ארבע שנים וזהו
ولكن الموضوع إللي إنت بتتعلمو هادا موضوع إللي برافقك كل حياتك
אבל התחום (נושא) שאותו אתה לומד, אותו תחום ילווה אותך כל חייך
ما تخلي هادا القرار بحددلك مستقبلك
אל תתן להחלטה הזו לקבוע את עתידך
ما تختار موضوع بس علشان بدك تفوت جامعه
אל תבחר תחום מסוים רק כי אתה רוצה ללמוד באוניברסיטה
اختار موضوع علشان الموضوع ومش مهم وين تتعلمو
תבחר בתחום בשל התחום, ולא חשוב איפה תלמד אותו